وقتی به حرم اما رضا می روم نا خود آگاه با سرعت خود را به دار الحجاج می رسانم انگار سر بر بالین پدر می نهم و با او به راز و نیاز می پردازم و از امامم می خواهم که فرزند خطا کارش را ببخشد و راهنمایش باشد و هیچگاه او را به حال خود وا نگذارد و بلکه همواره راهنمایم باشد تا که لحظه ای از خدا آن یکتای بی همتا غافل نشوم و شاکر حقش باشم تا که در آن دنیا من سرا پا تقصیر را بیامرزد .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: